Θ' ανεβούν

Δέντρα και παιδικές χαρές
μικρές γιορτές στα σκοτεινά
περάσματα ειρωνικά
στου χρόνου το μπαλκονι

Δεν θα τις δώσω πουθενά
ποτέ δε θα χαθούν
σταγόνες που σφιχτά κρατώ
σταγόνες που κυλούν

πόσα χαμόγελα και μουσικές
υφαίνουν αόρατες πληγές
που κάποια μέρα μακρινή
στο δέρμα θ' ανεβούν

Γωνίες

Γωνίες ενοχλητικές
γωνίες θρασείς
απρόβλεπτες,
διαψεύδουν κάθε στρογγυλεμένη προσδοκία.
Αγριόχορτα και αχτίδες
μέσ' από βλοσυρά σύννεφα
και ζιζανιοκτόνα.
Σπουργίτια που χοροπηδούν
μπροστά σ' ευθυτενείς στρατάρχες.
Έτσι κι οι δικαστές
φτιάξαν το πένθιμό σου κάδρο
με το κουφάρι ενός
εκτελεσμένου καταδότη.
Κι εσύ έσμιξες ένα γαρύφαλλο
με το ανθισμένο σου χαμόγελο.
Άλλοτε σ' έπλαθα στο νου μου,
λεβεντιά καμαρωτή, να περπατάς
με κόκκινο γαρύφαλλο στο χέρι
μα εσύ κράταγες τσιγάρο.
Γωνίες ενοχλητικές.
Περίεργα ωραίες.