Ουμανισμός

Από δω και πέρα
Απεχθάνεται τις πράξεις βίας.
Οι επαναστάσεις ήταν λάθος: 
μοιραίος χιτώνας στο πετσί του Ανθρώπου:
αίμα, πόλεμοι, φρίκη.
Δεν είναι ουμανιστής.
Μιλάει για τη βία γενικά. 
Από δω και πέρα. 
Κι έτσι υπογράφει πλατιά
κάτω απ' τη βία του εκμεταλλευτή. 

Η Τάξη

Αυτοί μιλούσαν για τον Άνθρωπο. Την Ανθρωπιά.
Τους ζήταγες ψωμί και σου μιλούσαν για την αξία της ανθρώπινης ζωής
- στο κάτω της γραφής
είσαι άνθρωπος, όπως κι αυτοί.
Μέχρι που απαξίωσαν ανοιχτά την ανθρώπινη ζωή.
Το γιατί είναι απλό:
Είσαι τάξη: μια στάμπα από πυρωμένο μέταλλο στο άδειο σου χέρι.
Κι η πάλη σου ένα κύμα που για αιώνες σε βγάζει ναυαγό στην άγονη στεριά (αυτό μονάχα σου έφτανε να το φωνάζεις "ευτυχία").
Αλλά τα ρούχα πια είναι λίγα.
Οι κρυψώνες αφύλαχτες στις ορέξεις των δημίων σου.

Αυτό το κύμα πρέπει να δαμάσεις.
Ποια προσευχή να του αντιτάξεις, την ώρα που πλησιάζει φουσκωμένο
απ' τα συντρίμμια τόσων εξεγέρσεων;
Ή θ' ανεβείς και θα καλπάσεις μαζί του -
Ή θα σταθείς απέναντί του
και θα πνιγείς.

1x2


Γεράσαμε κι η ζωή έξω μας περιμένει
Σαν παράνομοι στη χασούρα, ζητάμε πολλά…
Περαστικοί μας κοιτούν σαστισμένοι

Περνούν οι μέρες έξω μακριά
Και γελάνε ειρώνικά.
Τρέχουν, μας αφήνουνε δεμένους
Χέρια και πόδια σφιχτά.

Γεράσανε κι όλοι αυτοί που αναπνέουν βολεμένοι
Προσκυνήσανε σαλτιμπάγκους που τάζουν πολλά
Με λίγα ψίχουλα χορτασμένοι…

Κατάκοποι μπροστά στο γυαλί
Κι ο λακές να τους εξηγεί
Πόσο θα κοστίσουνε και φέτος
Τα δάκρυα για το ψωμί.

Κι αλίμονο που μας έμαθαν στο χαρακίρι!
Δε ζητήσαμε ποτέ μας μία γωνιά ουρανό –
Μην τους χαλάσουμε το χατίρι…

Και μας στριμώξανε, θες δε θες,
(ταπεινοί χειροκροτητές
Ζωντανά ανδρείκελα)
Στο χώμα
1x2 – καπούτ!