Πολιτική Οικονομία

Το μπλουζάκι από το Μπαγκλαντές καπνίζει ακόμα
Τα δοκάρια της χαλυβουργίας ξερνούν καμένο δέρμα
Οι ψηλοί ουρανοξύστες στέκονται κυπαρίσσια πάνω από τάφους
Στις μεγάλες γέφυρες αντηχούν κραυγές
Η μαστίχα μυρίζει ιδρωμένους ήλιους
Τα στάχυα κλαίνε γερμένα
στον κόρφο των ανθρώπων

Ράτσες

Δεν είμαι ράτσα συντροφιάς
είμαι μια ράτσα πόνου
ενός σπασμένου θρόνου
μην καρτεράς.


Στα μάτια μου έχω ένα γκρεμό
κι έχω βγαλμένα φρένα
κι αμορτισέρ σπασμένα
να μην ξεχνώ.

Επαγγέλμα

Με ρωτούν τι επαγγέλομαι
Και δεν ξέρω τι να πω
Μου ρχονται σκέψεις
"Εκπαιδεύω πόκεμον" ή
"Ξεσκονίζω κουραμπιέδες"

Μα βλέπω πια πως
από μικρός
ένα μονάχα πράγμα
ήθελα να κάνω:
Να ξεκλειδώνω τις πράξεις
απ' τα κελιά των παρενθέσεων.

Κακές λέξεις

Και η πουτάνα
και ο πούστης
τα ρόδα
τα παιχνίδια
το εγώ
και το εσύ
κι όλες οι λέξεις γίνονται
μαχαίρια φονικά
ή αθώοι περαστικοί.

Οι αθώοι με τρομάζουν.
Ποιον σκοτώνουν τα μαχαίρια;