Το μαύρο μας σκυλί

Ο Τζακ, το μαύρο μας σκυλί, με τις μεγάλες πλάτες,

μερόνυχτα άγρυπνος φυλά γλυκές μας αυταπάτες-

Μέγας Προστάτης-γητευτής μιας πολιτείας υπόγειας.

Στου δικαίου τον ύπνο ο μπόγιας...

Σαν καταβρόχθισε ο Τζακ τα ωραία ψαχνά του πιάτου,

για πλιάτσικο καραδοκεί, αθέατος στη γωνιά του,

κι ο καστανάς που στούμπωσε τις ζωές μας σε μποτίλιες.

Να κι ο Τζακ! Κρατάει τις τσίλιες...

- Και τι τον θέλει ο Τζακ τον καστανά μες στην αυλή του;

- Για να ξεκλέβει από το μπόγια την υπογραφή του!

Στέρεα προσχήματα ζητά, στο θρόνο να στεριώνει.

Και το δούλεμα δε σώνει...

Μα όταν ο μπόγιας σηκωθεί από το λήθαργό του,

ξάστερες σκέψεις θα βροντούν σεισμούς στο λογισμό του:

«Μαύρο στο μαύρο το σκυλί κι όσους του κάνουν πλάτες!

Τέρμα πια στις αυταπάτες».